Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Υγιεινή διατροφή; Οχι στο νοσοκομείο.

Πρόσφατα, βρέθηκα στην ανάγκη να παραμείνω με μια φίλη μια νύχτα σε ένα πολύ ωραίο ιδιωτικό νοσοκομείο εδώ στην Αθήνα. Η εξυπηρέτηση του προσωπικού και όλη η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ήταν υπέροχα και, ευτυχώς η φίλη μου αναρρώνει τώρα στο σπίτι από μια μικρή, προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση.

Έχω την εμπειρία και άλλων νοσοκομείων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και υπάρχει το ίδιο πρόβλημα – η θρεπτική αξία της διατροφής. Είναι καιρός για τα νοσοκομεία, τους διαιτολόγους και τους γιατρούς να αρχίσουν να κοιτούν την γενικότερη εικόνα που αφορά στην υγεία. Είχα ακούσει για τους health coaches που εργάζονται με τους διαιτολόγους των νοσοκομείων, στην Αμερική, για την βελτίωση της ποιότητας του φαγητού αλλά δεν είχα αντιληφθεί το πρόβλημα μέχρι που το έζησα.

Εάν κάποιος έχει την ατυχία να πρέπει να νοσηλευθεί (και αυτό περιλαμβάνει και τα μαιευτήρια), ο στόχος του νοσοκομείου θα πρέπει να είναι (υποθέτω) να τον βοηθήσει να γίνει γρήγορα καλά δυνατός, σωματικά και ψυχικά. Επιπλέον, κέντρα υγειονομικής περίθαλψης, όπως τα νοσοκομεία, μοιράζονται την ίδια ευθύνη με τα σχολεία σχετικά με την παροχή εκπαίδευσης και την παροχή υγιών προτύπων στην κοινωνία. Δυστυχώς, αυτά τα ιδρύματα είναι μέσα σε ένα σύστημα που δεν λαμβάνει πάντοτε την καλύτερη πληροφόρηση. Δάσκαλοι και φορείς ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης λαμβάνουν τα ίδια μηνύματα από τη βιομηχανία τροφίμων όπως οποιοσδήποτε άλλος…αυτό εξάλλου συμβαίνει όταν το marketing είναι αποτελεσματικό. Με το τι σιτίζουμε τα παιδιά μας στα σχολεία και τους ασθενείς μας στα νοσοκομεία λέει πολλά για την κοινωνία μας σε σχέση με την διατροφή. Με τι τρεφόμαστε έχει μεγάλο αντίκτυπο στην πνευματική, σωματική και συναισθηματική μας ικανότητα. Και βέβαια, δεν χρειάζεται να εξετάσουμε σε βάθος για να δούμε ότι, ως κοινωνία, δεν λειτουργούμε στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας.

Καθώς περίμενα την φίλη μου να επιστρέψει μετά την εγχείρηση, μου έφεραν για σνακ λευκό κέικ, και καφέ. Δεν έδωσα σημασία επειδή ήμουν εκεί για να στηρίξω την φίλη μου και βεβαίως λαμβάνοντας τόση ζάχαρη δεν θα εξυπηρετούσε το σκοπό αυτό. (Έφαγα μερικά αμύγδαλα που είχα φέρει μαζί μου). Πίσω στο δωμάτιο, το φαγητό άρχισε να σερβίρεται και πραγματικά στενοχωρήθηκα βλέποντας τι σερβίρεται στους ασθενείς. Δεν μιλάω για το παλαιό στερεότυπο του απαίσιου φαγητού νοσοκομείου· δεν ήταν η γεύση που ήταν το πρόβλημα. Η σύνθεση του φαγητού ήταν αρκετά κοντά στην κλασσική αμερικανική διατροφή, ούτε καν κοντά στην παλιά, ξεπερασμένη θρεπτική πυραμίδα τροφίμων: μεγάλη ποσότητα γαλακτοκομικών προϊόντων σε κάθε γεύμα, πολλοί ευαπορρόφητοι υδατάνθρακες, λίγες πρωτεΐνες, λίγα λαχανικά και λίγο περισσότερο άμυλο με τη μορφή πατάτας που ακολουθείται από ζαχαρούχο ζελέ και ένα φρούτο. Σχετικά με την επίδραση της διατροφής στη θεραπεία η συγκεκριμένη διατροφή ήταν σοβαρά ελλιπής. Τι χαμένη ευκαιρία για να δείξουν στον κόσμο σημαντικά πράγματα σχετικά με τη διατροφή του!!

Μέτρησα τις μερίδες των γαλακτοκομικών προϊόντων που παρέχονταν: ήταν περίπου 6 έως 8 μερίδες την ημέρα. Αυτό είναι υπερβολικό! Ακόμη και με τα παλιά στάνταρ 2-3 μερίδες θα ήταν αρκετές. Η πιο συνηθισμένη αλλεργία που συναντάμε σε παιδιά είναι στην πρωτεΐνη αγελαδινού γάλακτος, που προκαλείται από την υπερκατανάλωση και την συνεχή έκθεση σ’αυτήν. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα είναι αυτά που σχηματίζουν περισσότερη βλέννα στο πεπτικό. Το τυρί προκαλεί δυσκοιλιότητα και είναι αλμυρό, σίγουρα όχι ότι πραγματικά θα θέλατε να φάτε για την ανάρρωση και την θεραπεία σας. Όπως γνωρίζουν πολλοί από εσάς, δεν είμαι οπαδός των γαλακτοκομικών προϊόντων. Δεν υπάρχει κανένα αληθές αποδεικτικό στοιχείο ότι το «mantra» των γαλακτοκομικών προϊόντων είναι καλό για τα οστά ή γενικά για τον οργανισμό (μετά τον απογαλακτισμό από την μητέρα). Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί ειδικοί ανά τον κόσμο που έχουν πειστεί από επιστημονικά αποδεικτικά στοιχεία ότι το γάλα δεν έχει καμιά θέση στη διατροφή του ενήλικα.

Το επιχείρημα “επειδή λένε ότι είναι καλό” ή “αποτελεί ομάδα τροφήςδεν στέκει στην επιστημονική κοινότητα. Τότε γιατί είμαστε όλοι, ακόμη, πεπεισμένοι; ρωτήστε τις βιομηχανίες γάλακτος, αυτές ξέρουν. Τα παιδιά μας λαμβάνουν εκπαίδευση πάνω στη διατροφή στα σχολεία με χορηγίες από βιομηχανίες γάλακτος. Κάθε δεύτερη διαφήμιση στην τηλεόραση είναι για το γάλα, το τυρί και το γιαούρτι. Αυτές οι εταιρίες επενδύουν πολλά λεφτά για να κρατήσουν το μύθο και απ'ότι φαίνεται λειτουργεί. Το πρόβλημα είναι ότι οι κοινωνία μας αρρωσταίνει κάθε χρόνο και πιο πολύ και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τουλάχιστον ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας που απαιτεί φαρμακευτική αγωγή. Κάτι πρέπει να κάνουμε λάθος!

Η μεγαλύτερη απογοήτευση στο νοσοκομείο ήταν το πρωινό. Ήταν ένας “φλεγμονώδης εφιάλτης”. Όλα από άσπρο αλεύρι, λευκή ζάχαρη και γαλακτοκομικά προϊόντα. Εάν εσείς ή ο γιατρός σας είχατε διαβάσει σχετικά με τη διατροφή τα τελευταία δύο χρόνια, θα γνωρίζατε ήδη σχετικά με την πληθώρα των αποδεικτικών στοιχείων που συνδέει τους απλούς υδατάνθρακες με τα υψηλά επίπεδα ινσουλίνης και … φλεγμονής! Θέλουμε λοιπόν πραγματικά τους ασθενείς στο νοσοκομείο να τρώνε κρουασάν, κέικ, μαρμελάδες, 3 μερίδες τυρί και 1 ποτήρι γάλα (ήδη 4 + μερίδες γαλακτοκομικών προϊόντων και μόλις στην αρχή της ημέρας τους) μόνο για πρωινό; Ειλικρινά; Επίσης, κάθε απογευματινό γεύμα συνοδευόταν από άσπρο ψωμί, άσπρα μακαρόνια και πατάτες.

Εντάξει, γνωρίζω ότι μερικοί από σας αναρωτιούνται εάν η αιτία για τις λίγες φυτικές ίνες στην διατροφή είναι η αναγκαιότητα μετά την αναισθησία. Όμως στην περίπτωση αυτή ήταν επισκληρίδειος αναισθησία. Ας μη ξεχνάμε ότι σε μένα έφεραν φαγητό το οποίο ήταν μη αναλώσιμο από πλευράς υγείας - για οποιονδήποτε βέβαια έχει επίγνωση της διατροφής του. Το κλασικό μετεγχειρητικό “ζελέ” που είναι ουσιαστικά ζάχαρη και χρώμα…, δεν είναι πραγματικό “καύσιμο” για ανάρρωση. Παρατήρησαν βέβαια ότι εμείς δεν το τρώγαμε και έτσι μας έφεραν ζελέ χωρίς ζάχαρη! Ποιος είναι ο λόγος να φας ζελέ χωρίς ζάχαρη αλλά γεμάτο ασπαρτάμη; Δεν τρώμε για την θρέψη; Για την ενέργεια; Τι ακριβώς προσφέρει ο ζελές χωρίς ζάχαρη στον οργανισμό μας; Σίγουρα, το συκώτι της φίλης μου είχε αρκετά να αντιμετωπίσει (φάρμακα), δε χρειαζόταν το επιπλέον βάρος των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών.

Το συμπέρασμα είναι, ότι δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε πληροφορίες ή επιμόρφωση για την διατροφή από ιδρύματα, μέχρι να επιμορφωθούν τα ίδια τα ιδρύματα! Ας είχε μόνο υπάρξει ένα δείγμα προσπάθειας! Μια φέτα ψωμιού ολικής άλεσης, μερικά ζυμαρικά ολικής άλεσης, λίγο μαύρο ρύζι (π.χ. σύνθετοι υδατάνθρακες) θα ήταν αρκετά για να μου προκαλέσουν το ενδιαφέρον. Ένας χυμός λαχανικών ή ένας φρέσκος χυμός (χωρίς τις χημικές ουσίες) για τους ασθενείς που ακόμη δεν μπορούν να “χειριστούν” τις φυτικές ίνες, θα ήταν εξαιρετική εναλλακτική λύση για το ζελέ. Επίσης υπάρχουν πολλά φρέσκα λαχανικά πλήρη διατροφικής αξίας τα οποία μπορούν να αντικαταστήσουν τον ψεύτικο πουρέ πατάτας. Μήπως οι ασθενείς, αφήνοντας αυτά τα νοσοκομεία, πηγαίνουν σπίτι και τρώνε τα ίδια φαγητά και νιώθουν ότι είναι υγιεινά έχοντας την δικαιολογία ότι τους τα σέρβιραν στο νοσοκομείο;

Το νόημα δεν είναι να εξαλείψουμε τα κρουασάν ή τα γαλακτοκομικά από την ζωή μας, ούτε πιστεύω ότι π.χ το πρωινό του ξενοδοχείου Hilton είναι ακριβώς αυτό που ψάχνω σε ένα νοσοκομείο. Τα νοσοκομεία πρέπει να λειτουργούν με σκοπό την θεραπεία και έτσι όπως δεν είναι μέρος για τσιγάρο και αλκοόλ έτσι δεν θα έπρεπε να είναι μέρος για άσπρο αλεύρι, ζάχαρη και τεχνητά γλυκαντικά. Και όχι βέβαια να σερβίρονται 8 μερίδες γαλακτοκομικών προϊόντων ημερησίως…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου