Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

Υγιεινή διατροφή; Οχι στο νοσοκομείο.

Πρόσφατα, βρέθηκα στην ανάγκη να παραμείνω με μια φίλη μια νύχτα σε ένα πολύ ωραίο ιδιωτικό νοσοκομείο εδώ στην Αθήνα. Η εξυπηρέτηση του προσωπικού και όλη η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ήταν υπέροχα και, ευτυχώς η φίλη μου αναρρώνει τώρα στο σπίτι από μια μικρή, προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση.

Έχω την εμπειρία και άλλων νοσοκομείων, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό και υπάρχει το ίδιο πρόβλημα – η θρεπτική αξία της διατροφής. Είναι καιρός για τα νοσοκομεία, τους διαιτολόγους και τους γιατρούς να αρχίσουν να κοιτούν την γενικότερη εικόνα που αφορά στην υγεία. Είχα ακούσει για τους health coaches που εργάζονται με τους διαιτολόγους των νοσοκομείων, στην Αμερική, για την βελτίωση της ποιότητας του φαγητού αλλά δεν είχα αντιληφθεί το πρόβλημα μέχρι που το έζησα.

Εάν κάποιος έχει την ατυχία να πρέπει να νοσηλευθεί (και αυτό περιλαμβάνει και τα μαιευτήρια), ο στόχος του νοσοκομείου θα πρέπει να είναι (υποθέτω) να τον βοηθήσει να γίνει γρήγορα καλά δυνατός, σωματικά και ψυχικά. Επιπλέον, κέντρα υγειονομικής περίθαλψης, όπως τα νοσοκομεία, μοιράζονται την ίδια ευθύνη με τα σχολεία σχετικά με την παροχή εκπαίδευσης και την παροχή υγιών προτύπων στην κοινωνία. Δυστυχώς, αυτά τα ιδρύματα είναι μέσα σε ένα σύστημα που δεν λαμβάνει πάντοτε την καλύτερη πληροφόρηση. Δάσκαλοι και φορείς ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης λαμβάνουν τα ίδια μηνύματα από τη βιομηχανία τροφίμων όπως οποιοσδήποτε άλλος…αυτό εξάλλου συμβαίνει όταν το marketing είναι αποτελεσματικό. Με το τι σιτίζουμε τα παιδιά μας στα σχολεία και τους ασθενείς μας στα νοσοκομεία λέει πολλά για την κοινωνία μας σε σχέση με την διατροφή. Με τι τρεφόμαστε έχει μεγάλο αντίκτυπο στην πνευματική, σωματική και συναισθηματική μας ικανότητα. Και βέβαια, δεν χρειάζεται να εξετάσουμε σε βάθος για να δούμε ότι, ως κοινωνία, δεν λειτουργούμε στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας.

Καθώς περίμενα την φίλη μου να επιστρέψει μετά την εγχείρηση, μου έφεραν για σνακ λευκό κέικ, και καφέ. Δεν έδωσα σημασία επειδή ήμουν εκεί για να στηρίξω την φίλη μου και βεβαίως λαμβάνοντας τόση ζάχαρη δεν θα εξυπηρετούσε το σκοπό αυτό. (Έφαγα μερικά αμύγδαλα που είχα φέρει μαζί μου). Πίσω στο δωμάτιο, το φαγητό άρχισε να σερβίρεται και πραγματικά στενοχωρήθηκα βλέποντας τι σερβίρεται στους ασθενείς. Δεν μιλάω για το παλαιό στερεότυπο του απαίσιου φαγητού νοσοκομείου· δεν ήταν η γεύση που ήταν το πρόβλημα. Η σύνθεση του φαγητού ήταν αρκετά κοντά στην κλασσική αμερικανική διατροφή, ούτε καν κοντά στην παλιά, ξεπερασμένη θρεπτική πυραμίδα τροφίμων: μεγάλη ποσότητα γαλακτοκομικών προϊόντων σε κάθε γεύμα, πολλοί ευαπορρόφητοι υδατάνθρακες, λίγες πρωτεΐνες, λίγα λαχανικά και λίγο περισσότερο άμυλο με τη μορφή πατάτας που ακολουθείται από ζαχαρούχο ζελέ και ένα φρούτο. Σχετικά με την επίδραση της διατροφής στη θεραπεία η συγκεκριμένη διατροφή ήταν σοβαρά ελλιπής. Τι χαμένη ευκαιρία για να δείξουν στον κόσμο σημαντικά πράγματα σχετικά με τη διατροφή του!!

Μέτρησα τις μερίδες των γαλακτοκομικών προϊόντων που παρέχονταν: ήταν περίπου 6 έως 8 μερίδες την ημέρα. Αυτό είναι υπερβολικό! Ακόμη και με τα παλιά στάνταρ 2-3 μερίδες θα ήταν αρκετές. Η πιο συνηθισμένη αλλεργία που συναντάμε σε παιδιά είναι στην πρωτεΐνη αγελαδινού γάλακτος, που προκαλείται από την υπερκατανάλωση και την συνεχή έκθεση σ’αυτήν. Τα γαλακτοκομικά προϊόντα είναι αυτά που σχηματίζουν περισσότερη βλέννα στο πεπτικό. Το τυρί προκαλεί δυσκοιλιότητα και είναι αλμυρό, σίγουρα όχι ότι πραγματικά θα θέλατε να φάτε για την ανάρρωση και την θεραπεία σας. Όπως γνωρίζουν πολλοί από εσάς, δεν είμαι οπαδός των γαλακτοκομικών προϊόντων. Δεν υπάρχει κανένα αληθές αποδεικτικό στοιχείο ότι το «mantra» των γαλακτοκομικών προϊόντων είναι καλό για τα οστά ή γενικά για τον οργανισμό (μετά τον απογαλακτισμό από την μητέρα). Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλοί ειδικοί ανά τον κόσμο που έχουν πειστεί από επιστημονικά αποδεικτικά στοιχεία ότι το γάλα δεν έχει καμιά θέση στη διατροφή του ενήλικα.

Το επιχείρημα “επειδή λένε ότι είναι καλό” ή “αποτελεί ομάδα τροφήςδεν στέκει στην επιστημονική κοινότητα. Τότε γιατί είμαστε όλοι, ακόμη, πεπεισμένοι; ρωτήστε τις βιομηχανίες γάλακτος, αυτές ξέρουν. Τα παιδιά μας λαμβάνουν εκπαίδευση πάνω στη διατροφή στα σχολεία με χορηγίες από βιομηχανίες γάλακτος. Κάθε δεύτερη διαφήμιση στην τηλεόραση είναι για το γάλα, το τυρί και το γιαούρτι. Αυτές οι εταιρίες επενδύουν πολλά λεφτά για να κρατήσουν το μύθο και απ'ότι φαίνεται λειτουργεί. Το πρόβλημα είναι ότι οι κοινωνία μας αρρωσταίνει κάθε χρόνο και πιο πολύ και οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τουλάχιστον ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας που απαιτεί φαρμακευτική αγωγή. Κάτι πρέπει να κάνουμε λάθος!

Η μεγαλύτερη απογοήτευση στο νοσοκομείο ήταν το πρωινό. Ήταν ένας “φλεγμονώδης εφιάλτης”. Όλα από άσπρο αλεύρι, λευκή ζάχαρη και γαλακτοκομικά προϊόντα. Εάν εσείς ή ο γιατρός σας είχατε διαβάσει σχετικά με τη διατροφή τα τελευταία δύο χρόνια, θα γνωρίζατε ήδη σχετικά με την πληθώρα των αποδεικτικών στοιχείων που συνδέει τους απλούς υδατάνθρακες με τα υψηλά επίπεδα ινσουλίνης και … φλεγμονής! Θέλουμε λοιπόν πραγματικά τους ασθενείς στο νοσοκομείο να τρώνε κρουασάν, κέικ, μαρμελάδες, 3 μερίδες τυρί και 1 ποτήρι γάλα (ήδη 4 + μερίδες γαλακτοκομικών προϊόντων και μόλις στην αρχή της ημέρας τους) μόνο για πρωινό; Ειλικρινά; Επίσης, κάθε απογευματινό γεύμα συνοδευόταν από άσπρο ψωμί, άσπρα μακαρόνια και πατάτες.

Εντάξει, γνωρίζω ότι μερικοί από σας αναρωτιούνται εάν η αιτία για τις λίγες φυτικές ίνες στην διατροφή είναι η αναγκαιότητα μετά την αναισθησία. Όμως στην περίπτωση αυτή ήταν επισκληρίδειος αναισθησία. Ας μη ξεχνάμε ότι σε μένα έφεραν φαγητό το οποίο ήταν μη αναλώσιμο από πλευράς υγείας - για οποιονδήποτε βέβαια έχει επίγνωση της διατροφής του. Το κλασικό μετεγχειρητικό “ζελέ” που είναι ουσιαστικά ζάχαρη και χρώμα…, δεν είναι πραγματικό “καύσιμο” για ανάρρωση. Παρατήρησαν βέβαια ότι εμείς δεν το τρώγαμε και έτσι μας έφεραν ζελέ χωρίς ζάχαρη! Ποιος είναι ο λόγος να φας ζελέ χωρίς ζάχαρη αλλά γεμάτο ασπαρτάμη; Δεν τρώμε για την θρέψη; Για την ενέργεια; Τι ακριβώς προσφέρει ο ζελές χωρίς ζάχαρη στον οργανισμό μας; Σίγουρα, το συκώτι της φίλης μου είχε αρκετά να αντιμετωπίσει (φάρμακα), δε χρειαζόταν το επιπλέον βάρος των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών.

Το συμπέρασμα είναι, ότι δεν μπορούμε να βασιζόμαστε σε πληροφορίες ή επιμόρφωση για την διατροφή από ιδρύματα, μέχρι να επιμορφωθούν τα ίδια τα ιδρύματα! Ας είχε μόνο υπάρξει ένα δείγμα προσπάθειας! Μια φέτα ψωμιού ολικής άλεσης, μερικά ζυμαρικά ολικής άλεσης, λίγο μαύρο ρύζι (π.χ. σύνθετοι υδατάνθρακες) θα ήταν αρκετά για να μου προκαλέσουν το ενδιαφέρον. Ένας χυμός λαχανικών ή ένας φρέσκος χυμός (χωρίς τις χημικές ουσίες) για τους ασθενείς που ακόμη δεν μπορούν να “χειριστούν” τις φυτικές ίνες, θα ήταν εξαιρετική εναλλακτική λύση για το ζελέ. Επίσης υπάρχουν πολλά φρέσκα λαχανικά πλήρη διατροφικής αξίας τα οποία μπορούν να αντικαταστήσουν τον ψεύτικο πουρέ πατάτας. Μήπως οι ασθενείς, αφήνοντας αυτά τα νοσοκομεία, πηγαίνουν σπίτι και τρώνε τα ίδια φαγητά και νιώθουν ότι είναι υγιεινά έχοντας την δικαιολογία ότι τους τα σέρβιραν στο νοσοκομείο;

Το νόημα δεν είναι να εξαλείψουμε τα κρουασάν ή τα γαλακτοκομικά από την ζωή μας, ούτε πιστεύω ότι π.χ το πρωινό του ξενοδοχείου Hilton είναι ακριβώς αυτό που ψάχνω σε ένα νοσοκομείο. Τα νοσοκομεία πρέπει να λειτουργούν με σκοπό την θεραπεία και έτσι όπως δεν είναι μέρος για τσιγάρο και αλκοόλ έτσι δεν θα έπρεπε να είναι μέρος για άσπρο αλεύρι, ζάχαρη και τεχνητά γλυκαντικά. Και όχι βέβαια να σερβίρονται 8 μερίδες γαλακτοκομικών προϊόντων ημερησίως…

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Food for Health? NOT in the hospital.

I had the need to stay with a friend overnight in a very nice private hospital here in Athens this week. The service and all of the healthcare staff were great and, thankfully, my friend is now home recovering from a small, scheduled surgery. I have experienced other hospitals, in and out of Greece, and there is a similar problem – the nutritional value of the food. It is about time for the hospital dieticians and doctors to step up and start looking at the bigger picture. I have heard of health coaches working with hospital dieticians, in America, to increase quality but hadn’t thought much of the problem until this experience.

If someone has the misfortune to need to be hospitalized (and this includes maternity hospitals) then the goal of the hospital is always (I assume) to help them to get strong and well, physically, mentally and emotionally. Healthcare facilities, like hospitals, share a similar responsibility as schools in educating and providing healthy role models in society. Unfortunately, these institutions exist within a misinformed system. Teachers and healthcare providers get the same messages from the food industry as everyone else … it is very effective marketing. What we are feeding our children at schools and our patients in the hospitals actually says a lot about where society is in terms of nutrition. What we eat has a large affect on our mental, physical and emotional capacity... You don’t have to look too far to see that, as a society, we are not functioning to our full potential.

While I waited for my friend to return after surgery, they brought me some white cake for a snack and coffee. I passed on this, because I was there to support my friend and I was sure that having a sugar fog would not serve that purpose. (I ate some almonds that I had brought with me) Back in the room, the food started to be delivered and I was truly saddened to see what the patients are being served. I am not talking about the old cliché of terrible hospital food, it was not the taste that was the problem. It was actually quite close to the Standard American Diet (SAD diet), and didn’t even come close to the old, outdated nutritional food pyramid. Lots of dairy at every meal, some starch, some protein, a bit of vegetable and some more starch in the form of potato, followed by some sugary jello and a fruit. In terms of nutrition and healing - this food was seriously lacking. A lost opportunity to teach people about nutrition.

I counted the dairy servings that were offered and they equalled about 6 to 8 servings per day. That is outrageous. Even by old standards, 2-3 servings a day of dairy would be enough. The most common allergy that we see in children is to cow milk protein, caused by overconsumption and over exposure to the protein. The most mucous forming food is dairy. Cheese is constipating and salty, and not really what you want to eat for recovery and healing. As many of you know, I am not a big fan of dairy products. There is no scientific evidence that the dairy good for the bones or the body (after weaning from our mothers). In fact, there are many experts around the world that are convinced by the scientific evidence that dairy has NO place in an adult’s diet. The argument “because they say it is good” or “it is a food group” don’t really stand up in the scientific research community. So why are we still convinced? Well, ask the milk companies, they know. Our children receive nutrition education in their schools that is sponsored by milk companies. Every second commercial on TV is for milk, cheese or yogurt. Those companies invest a lot of money to keep the myth going and it seems to be working. The problem is that our society gets sicker and sicker every year and most people have at least one chronic condition that requires medication. We must be doing something wrong!

The biggest disaster in the hospital was breakfast. It was an inflammation nightmare. All white flour, white sugar and dairy. If you or your doctor have been reading about nutrition in the past couple of years you will already know about the explosion of evidence that has linked simple carbohydrates with high insulin levels and … inflammation! So do we really want patients in the hospital dining on croissant, cake, jam, 3 servings of cheese and a pot of milk (already 4+ servings of dairy and we are just starting the day) just for breakfast? Honestly? Also, every afternoon meal was accompanied by white bread, white pasta and potatoes.

Okay, I know that some of you are wondering if the reason for the low fiber was the post anesthesia diet. Nope, it was an epidural and they brought me food also that was equally inedible- for anyone conscious of their nutrition. The classic postoperative ‘Jello’, which is basically sugar and colorings… is not really fuel for recovery. They noticed that we weren’t eating, so they brought us sugar-free jello. What is the point of eating sugar free jello, full of aspartame? Don’t we eat for nutrition, for fuel? What exactly does sugar-free jello provide for our bodies? Certainly, my friend’s liver had enough to deal with (the medications for pain and the antibiotics) without adding the burden of artificial sweeteners on top.

The bottom line is, we can not rely on the information or education on nutrition from institutions - until the institutions themselves get educated. If only there had been a hint of effort. A slice of whole wheat bread, some whole wheat pasta, some brown rice (ie-some complex carbohydrates) it would have been enough to blunt my irritation. Some fresh vegetable juice or freshly made broth (without the chemicals) for those patients that can’t yet handle fibre would be great alternative to jello. There are many nutrititionally packed vegetables that could be pureed in the place of the fake mashed potatoes. Are the patients leaving these hospitals going home and eating the same foods and feeling justified because the hospital serves them?

My point is not to eliminate croissants nor dairy from our lives, but I do think that brunch at the Hilton is not really what I am looking for in the hospital. Hospitals should be for healing, and just as hospitals are no place for tobacco and alcohol, they are no place for white flour and sugar and artificial sweeteners. And don’t even get me going on the 8 servings of dairy…

ΚΟΤΟΜΠΟΥΚΙΕΣ / Σάλτσες για “βούτηγμα”

Τα παιδιά λατρεύουν τις κοτομπουκιές επειδή είναι διασκεδαστικό φαγητό και εύκολο στο φάγωμα. Οι μαμάδες το λατρεύουν επειδή είναι ένα εύκολο φαγητό που αρέσει στα παιδιά. Αλλά… έχετε ποτέ δει πώς γίνονται; Ο Jamie Oliver το παρουσιάζει στην εκπομπή του Food RevolutionYUCK! Εδώ είναι μια συνταγή που μπορείτε να κάνετε στο σπίτι και να νιώθετε ήσυχοι για το τι τρώνε τα παιδιά σας. Ένα παιδί θα μπορούσε να δοκιμάσει αυτό το φαγητό από ηλικίας δώδεκα μηνών περίπου. Αναπτύξτε τη γεύση του παιδιού σας με ορισμένες νόστιμες σάλτσες, στα πλαίσια σπιτικής κατασκευής, χωρίς προσθήκη χημικών ουσιών και πολύ λιγότερη ζάχαρη.

ΚΟΤΟΜΠΟΥΚΙΕΣ

(Από το Tosca Reno’s Clean Eating for Families & Kids)

3 κομμάτια στήθος κοτόπουλου κομμένα σε λωρίδες ή μπουκίτσες

Επικάλυψη:

¼ φλιτζ. πίτουρο βρώμης

¼ φλιτζ. φύτρο σίτου

1 κ.σ λιναρόσπορο

¼ φλιτζ. τριμμένα αμύγδαλα

½ κ.γλ. θαλασσινό αλάτι

½ κ.γλ. πιπέρι

1 μεγάλο αυγό, ελαφρά χτυπημένο με μισό φλιτζάνι νερό

Προετοιμασία:

1. προθερμαίνετε το φούρνο στους 200 βαθμούς. Προετοιμάζετε το ταψί αλείφοντας λίγο λάδι ή με αντικολλητικό χαρτί.

2. κόβετε το στήθος κοτόπουλο σε λωρίδες ή μπουκιές και το αφήνετε στην άκρη

3. ανακατεύετε τα στεγνά υλικά σε ένα μπωλ.

4. βουτάτε πρώτα τα κομμάτια κοτόπουλου στο μίγμα του αυγoύ με το νερό και μετά τα τοποθετείτε στο μίγμα με τα στεγνά υλικά. Καλύπτετε καλά γύρω-γύρω τα κομματάκια και τα τοποθετείτε στο χαρτί ψησίματος/λαδόκολλα.

5. τα ψήνετε στο φούρνο περίπου για 10 λεπτά (θέλετε να ροδίσουν αλλά όχι να στεγνώσουν)


Σάλτσες για “βούτηγμα”: απλά αναμίξτε και είναι έτοιμες να τις απολαύσετε.

Μέλι-μουστάρδα:

2 κ.σ dijon μουστάρδα

1 κ.σ μέλι

Μαγιονέζα κάρυ:

2 κ.σ μαγιονέζα

μια “δόση” κάρυ, (1/2 κ.γλ. κάρυ)

Σπιτική κέτσαπ: (πολύ λιγότερη ζάχαρη και χωρίς συντηρητικά)

Περίπου 350 γρ πολτός ντομάτας

¼ φλιτζ. νερό

2 κ.σ μαύρη ζάχαρη

¼ κ.σ κύμινο

¼ κ.γλ. σκόνη μουστάρδα

¼ κ.γλ. κανέλλα

1/8 κ.γλ. τριμμένο γαρύφαλλο

2 κ.σ μηλόξυδο

Chicken Bites and Dipping Sauces

Kids love chicken nuggets because they are fun and easy to eat. Mums love them because they are an easy meal that the kids like to eat. But…have you ever seen how they are made?? Jamie Oliver demonstrated it in his show Food Revolution… YUCK! Here is a recipe that you can make at home and feel good about your kids eating. A child could handle these from around 12 months old. Expand your child’s taste buds with some fun dipping sauces, homemade means no added chemicals and a lot less sugar.

Chicken Bites

(Adapted from Tosca Reno’s Clean Eating for Families & Kids)

3 chicken breasts cut into strips or bite size pieces

Coating:

¼ c oat bran

¼ c wheat germ

1TBSP ground flax seeds

¼ c ground almonds

½ tsp sea salt

½ tsp pepper

1 large egg, lightly beaten with ½ c water

Preparation:

1. Preheat oven 200C. Prepare baking sheet with parchment paper or lightly grease it with olive oil.

2. Cut chicken breast in strips or bites, and set aside.

3. Combine all of the dry coating ingredients in a container with a tight lid.

4. Dip the chicken pieces in the water/egg mixture and then place in the dry coating mixture. Coat each place well and place on the baking sheet.

5. Bake in the oven for approximately 10 minutes (You want them golden but not dry)


Dipping Sauces: Just mix and they are ready to enjoy.

Honey-Mustard:

2 TBSP Dijon mustard

1 TBSP Honey

Curry Mayo:

2TBSP Mayonaisse

Dash of Curry powder

Homemade Ketchup: (a lot less sugar and preservative free!)

1 large jar of tomato paste

¼ c water

2TBSP brown sugar

¼ tsp cumin

¼ tsp dry mustard

¼ tsp cinnamon

1/8 tsp ground cloves

2 TBSP cider vinegar

Σούπα από καρότο και κόκκινες φακές με ασιατικά μπαχαρικά

Ενθουσιάζομαι όταν βρίσκω μια συνταγή που απολαμβάνουν τόσο τα παιδιά μου όσο και οι καλεσμένοι μου. Τα μπαχαρικά που περιέχει αυτή η σούπα είναι ακριβώς στην σωστή αναλογία και πολλά παιδιά απολαμβάνουν αυτήν την έντονη γεύση. Πολλά από αυτά τα καρυκεύματα, έχουν αντιμικροβιακές ιδιότητες. Έχω φάει αυτή τη σούπα κατά τα πρώτα σημάδια μιας ίωσης και την επόμενη μέρα αισθανόμουν καλύτερα! Φτιάχνω αυτή τη σούπα τουλάχιστον μία φορά το μήνα το χειμώνα, μετά από απαίτηση της κόρης μου, της Λώρας.

Οι κόκκινες φακές έχουν λιγότερες φυτικές ίνες από την πιο συνηθισμένη εκδοχή των πράσινων/καφέ, και μπορούν να προστεθούν στην διατροφή των βρεφών μετά τους 8 μήνες. Είναι μια σπουδαία πηγή πρωτεϊνών (ειδικά όταν συνοδεύονται από ρύζι, όπως είναι σε αυτήν την συνταγή) και περιέχουν φυλλικό οξύ, βιταμίνη Β1 και ιχνοστοιχεία. Στη συνταγή αυτή χρησιμοποιείται γάλα καρύδας για να εξισορροπήσει την έντονη γεύση και είναι πολύ πιο υγιεινό από το να προσθέσετε γάλα ή κρέμα γάλακτος. Τα παστινάκια* είναι δύσκολο να βρεθούν στην Ελλάδα, αλλά αξίζει να προσπαθήσετε (βλ. διεύθυνση παρακάτω). Αν δεν μπορείτε να τα βρείτε, απλά προσθέστε επιπλέον καρότο.

Σούπα από καρότο και κόκκινες φακές με ασιατικά μπαχαρικά

(από το The Union Cookbook Café Square)

2 κ.σ ελαιόλαδο

1 ½ κ.σ φρέσκο τριμμένο τζίντζερ

¼ κ.γλ. πιπέρι καγιέν

¼ κ.γλ. μπαχάρι

¼ κ.γλ. κύμινο

½ κ.γλ. κάρυ

½ κ.γλ. τριμμένο κορίανδρο

¾ φλιτζ. ψιλοκομμένο κρεμμύδι

¾ φλιτζ. καθαρισμένα και κομμένα σε χοντρές φέτες παστινάκια *

4 φλιτζ. καθαρισμένα και κομμένα σε χοντρές φέτες καρότα

½ φλιτζ. ψιλοκομμένο σέλινο

1 κ.γλ. αλάτι

1/4 φλιτζ. κόκκινες φακές

¼ φλιτζ. ρύζι μπασμάτι

7 φλιτζ. ζωμό λαχανικών ή νερό

¾ φλιτζ. γάλα καρύδας

2 κ.σ χυμό λεμονιού

  1. Σε μια μεγάλη κατσαρόλα θερμαίνετε το ελαιόλαδο σε χαμηλή θερμοκρασία και ανακατεύετε μέσα σε αυτό το τζίντζερ με τα μπαχαρικά και μαγειρεύετε για 1 λεπτό. Προσθέτετε τα κρεμμύδια, τα παστινάκια, τα καρότα και το σέλινο. Προσθέτετε το αλάτι (και το πιπέρι αν σας αρέσει, αλλά μπορείτε να αφήσετε τους καλεσμένους να προσθέσουν οι ίδιοι το φρέσκο τριμμένο πιπέρι ο καθένας ξεχωριστά).
  2. Αυξάνετε τη θερμότητα σε μεσαία θερμοκρασία, και μαγειρέυετε τα λαχανικά για 10-12 λεπτά, μέχρι να μαλακώσουν αλλά να μην ροδίσουν.
  3. Ανακατεύετε μέσα στις φακές το ρύζι μπασμάτι, έως ότου γίνουν ενιαίο μείγμα. Προσθέτετε το ζωμό λαχανικών (ή το νερό) και αφήνετε να πάρει μια βράση. Μειώνετε τη θερμοκρασία, καλύπτετε την κατσαρόλα και το αφήνετε να σιγοβράσει.
  4. Πολτοποιείτε τη σούπα σε ένα μπλέντερ.
  5. Ξαναβάζετε τη σούπα στη κατσαρόλα, και προσθέτετε το γάλα καρύδας και το χυμό λεμονιού. Τη ζεσταίνετε για 1 λεπτο και τη σερβίρετε.

*Το παστινάκι είναι δύσκολο να βρεθεί στην Ελλάδα, αλλά υπάρχει ένα μικρό μανάβικο βιολογικών προϊόντων που λέγεται το Περιβόλι, στα Βριλήσσια ("Το περιβόλι", Γρηγόρης Γκέκας, Λ. Πεντέλης 62, απέναντι από το σουπερμάρκετ Βασιλόπουλος ΑΒ, 210 6132040, κιν.6977265055, κάνει και παράδοση κατ' οίκον) Τα παστινάκια σχετίζονται με τα καρότα, είναι παρόμοια με εξαίρεση το λευκό τους χρώμα. Επίσης τα παστινάκια είναι πιο γλυκά από τα καρότα όταν αυτά είναι μαγειρεμένα και έχουν περισσότερες βιταμίνες και ανόργανα συστατικά. Τα μωρά από 6 μηνών και μετά τα απολαμβάνουν στον ατμό σε μορφή πουρέ. Αξίζει να πειραματίζονται με νέες γεύσεις!

Carrot-Red Lentil Soup with Asian Spices

The spices in this soup are just right and many kids enjoy the intense flavours. Many of these spices are recognized to have anti-viral properties, and I ate this soup at the first signs of a flu virus and the next day was feeling great! I make this soup at least once a month in the winter, by request of my daughter, Laura.

Red lentils are lower in fiber than the green/brown more common version, and are a good addition to a babies diet from as early as 8 months old. They are a great souce of protein (especially when accompanied by rice, like they are in this recipe) and contain folate, vitamin B1 and minerals.

Coconut milk is used to balance out the spice of the soup and it is always a healthier addition than cream or milk.

Parsnips* are difficult to find in Greece, but are worth the effort (see address below). If you can’t find them, just add extra carrot.

Carrot-Red Lentil Soup with Asian Spices

(adapted from the Union Square Café Cookbook)

2 TBSP olive oil

1 ½ TBSP fresh grated ginger

¼ tsp cayenne pepper

¼ tsp allspice

¼ tsp cumin

½ tsp curry

½ tsp ground coriander seeds

¾ c sliced onion

¾ c peeled and sliced parsnips*

4 c scrubbed and sliced carrots

½ c sliced celery

1 tsp salt

1/4 c red lentils

¼ c basmati rice

7 cups of vegetable stock or water

¾ c coconut milk

2 TBSP of lemon juice

1. In a large soup pan, warm the olive oil over low heat and stir in the ginger and spices and cook for 1 minute. Add the onions, parsnips, carrots and celery. Add salt (and pepper if you like, but I let people add there own fresh ground pepper individually).

2. Raise the heat to medium and cook the vegetables for 10-12 minutes, until they are softened but not browned

3. Stir in the lentils and basmati rice, until combined. Add the stock (or water) and bring to a boil. Lower the heat, cover the pot, and simmer for 30 minutes.

4. Puree the soup in a blender.

5. Return the soup to the pan, bring back to a boil and add coconut milk and lemon juice. Warm for 1 minute and serve.

*parsnips are difficult to find in Greece, but there is a small green grocer called 'To Perivoli', in Brilissia that brings them: Leof. Pentelis 62, across from the AB Basilopolos supermarket, AND they deliver. Parsnips are related to the carrot and look similar except for their white colour. Parsnips are sweeter than carrots when they are cooked, have more vitamins and minerals and babies from 6 months enjoy them steamed and pureed. It is always worth experimenting with new tastes!